ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΒΑΡΚΑΛΑΣ

"Ο προπάππος μου Φραντζέσκος Σοφράς από την Κούλουρη " σύμφωνα με διήγηση του ανεψιού του Παναγή Σοφρά.

    Γύρω στο1900 ο καπετάν Φραντζέσκος Σοφράς σε ηλικία 30 ετών μετά από σκληρή δουλειά στην θάλασσα έχτισε το δικό του σκαρί.Την μέρα που το έριξαν στην θάλασσα είχε μαζευτεί στο καρνάγιο όλη η Κούλουρη. Οι καραβοκύρηδες με τις βράκες τους οι κυράδες τους με τις χρυσοστόλιστες στολές και οι ναυτουριά με τα άσπρα πουκάμισα. Φαίνεται όμως ότι κάποιο προαίσθημα βάραινε τον καπετάνιο. Μεσ' τις ευχές και τα κεράσματα γυρνάει και ψιθυρίζει στην καπετάνισσα: "Αυτό θα μου το φάει το κεφάλι". "Κλούβια η ώρα που τ' ακούει" απάντησε η γυναίκα του.

    Πρώτο ταξίδι μπαρκάραμε, εγώ 12 χρονών ναυτόπουλο, για το Άγιο Όρος. Το ταξίδι πήγαινε καλά όσο κρατούσαν οι δυτικοί άνεμοι. Νύχτα με φοβερή κακοκαιρία φτάσαμε ανοιχτά από το Άθως. Ουρανός και γη ένα  Όλοι παρακαλούσαν να μείνουμε στ' ανοιχτά μέχρι να ξημερώσει. Αυτός όμως επέμενε. "Ξέρω ένα λιμανάκι, θα το βρω ,θα μπούμε, μη φοβόσαστε. " Τελικά οι φόβοι μας βγήκαν αληθινοί. Το καράβι χτύπησε στα βράχια. Τον άκουγα που με φώναζε καθώς παλεύαμε με τα κύματα. "Παναγή ,που είσαι;" Πιάστηκα σ' ένα βράχο και ξημερώθηκα ώσπου ήρθαν και μας μάζεψαν.

    Ο καπετάν Φραντζέσκος πνίγηκε στο πρώτο του ταξίδι αφήνοντας πίσω του 6 ορφανά.

Δεν ξέρω αν το σκαρί του προπάππου μου έμοιαζε με το μοντέλο.Ούτε το όνομά του σκάφους δεν έχει διασωθεί.

Το μοντέλο μήκους 62cm είναι τύπου βαρκαλά που διέθετε μεγάλο αμπάρι και πλατύ κατάστρωμα στο πίσω μέρος κατάλληλο για εμπορικό.Η ιστιοφορία είναι τύπου μπρατσέρας.